بازار توجه به تفاوت های فردی و بی اعتباری مدرسه
تاریخ انتشار: ۳۰ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۳۴۴۱۵
مرضیه فروزنده
حرف های حقی است، هرچند یک مقدار مبالغه آمیز، و حرفهای خطرناکی هم هست!
فاجعه این نیست که مدرسه تفاوت های بچه ها را نمی بیند، پس بچه ها رباتی بار می آیند.
فاجعه این نیست که مدرسه تفاوت های بچه ها را نمی بیند، پس بچه ها رباتی بار می آیند. این موضوع را چهل سال قبل روشنفکرها، اگزیستانسیالیست‌ها، و در ایران هم امثال جلال در کتاب مدیر مدرسه، گفتند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
فاجعه اصلی این است که نهادهای غیررسمی و حتی غیرمرئی و بعضا غیرصالح فراوانی وجود دارند که مدعی اند تفاوت های بچه ها را می بینند و استعدادهایشان را کشف می کنند!
فاجعه اصلی این است که نهادهای غیررسمی فراوانی وجود دارند که مدعی اند تفاوت های بچه ها را می بینند و استعدادهایشان را کشف می کنند!
و در رقابت با آن ها این «مدرسه» است که دارد اعتبار خودش را کاملا از دست می دهد.
درواقع «درحد آموزش دبستان» این نگاه خوب است اما «افراط» آن خطرناک است. چون زیاد کوبیدن بر طبل «شما متفاوتید» و «استعدادهای واقعی شما توسط محیط اطرافتان سرکوب می شود» جامعه را به جای بدی می کشد. یک جور فردگرایی افراطی، یک جور عدم دلبستگی و تعهد به چیزی به نام «جامعه» و چیزی به نام «وطن».
زیاد کوبیدن بر طبل «شما متفاوتید» و «استعدادهای واقعی شما توسط محیط اطرافتان سرکوب می شود» جامعه را به جای بدی می کشد.
این نگاه، ساختارهای رسمی و بومی و محلی و منطقه ای را می زند و می کوبد، تا جاده را برای آموزش های «جهانی» و «شهروندان جهان‌وطن» (درواقع : بی‌وطن!) صاف کنه!
آموزشی که از والت دیزنی و پیکسار و هالیوود می آید و آموزشی که از برندهای بزرگ طراح مد می آید و چه کسی می تواند جلوی «یکسان‌سازی» ِ آن ها بایستد و «محاکمه» شان کند؟!
زیاد کوبیدن بر طبل «آموزش های مدرسه بدردنخور هستند» در شرایطی که آموزش جایگزینی نداریم، بی اعتباری مدرسه و «بی اعتباری سواد» را دنبال خودش می آورد.
زیاد کوبیدن بر طبل «آموزش های مدرسه بدردنخور هستند» در شرایطی که آموزش جایگزینی نداریم، بی اعتباری مدرسه و «بی اعتباری سواد» را دنبال خودش می آورد.
و نتیجه اش می شود نسلی که حاضرند رهبرشان «صدف بیوتی» و ... باشد.
نتیجه اش می شود این که یکی از شغل های بسیار پرطرفدار «مجری گری» می شود!
شغلی که در آن مهم این است که «قشنگ حرف بزنی، ولو چرت و پرت».
سرمایه‌داری که ۱۵۰ سال قبل مدرسه را طراحی کرد به لطف تکنولوژی، دیگر کارگر کارخانه لازم ندارد! چیزهای دیگری لازم دارد!
آرمان بچه ها (آرمانی که از همان هزاران نهاد غیر سمی و غیرمرئی و غیرشایسته می گیرند) تبدیل شدن به آدم های «در باطن پوک و در ظاهر شیک و زیبا و «چشمگیر و متنعم» هست!
آدمهای لاکچری!
«آدمهای خاص»!
این عبارت آخر، عمدتا شعار بوتیک ها، آرایشگاه ها، صنعت مد، و.. آنانی است که دائما دارند از آب گل‌آلود ِ نیاز به «متفاوت بودن» ماهی های تپل می گیرند!
به عنوان مثال می گویند: ریاضی مهم است ولی هنر هم به همان اندازه مهم است!.. چرا مثال های دیگر به ذهنشان نمی رسد؟! چرا ادبیات نمی گویند؟ چرا حل مشکلات اجتماعی و روانی و اخلاقی نمی گویند؟! چرا هنر ؟ و ...
مگر رؤیای کودک یا نوجوان منشأ درونی داردکه ما از «مغزهای متفاوت» بگوییم و به نفع رویاهای فردی استدلال کنیم؟
در واقع این محاکمه نمایشی دارد این واقعیت را می گوید که «۱۵۰ سال قبل مدرسه را به این شکل طراحی کردند[چه کسی؟!] چون می خواستند کارگرهای کارخانه تربیت کنند».
اما «همه واقعیت رو نمی گویند» نمی گویند «الان هم همان سرمایه‌داری که ۱۵۰ سال قبل مدرسه را طراحی کرد»، الان این محکمه را راه انداخته و مدرسه پیر رو، همه جا، نه فقط در این فیلم، در جایگاه متهم نشانده و انتقاد می کند» چون به لطف تکنولوژی، دیگر کارگر کارخانه لازم ندارهد! ... چیزهای دیگری لازم دارد!
صد و پنجاه سال قبل، رویاهای ما از بین قصه های مادربزرگ هایمان انتخاب می شد! مادربزرگ های متفاوت، زندگی های متفاوت، قصه های متفاوت و رویاهای متفاوت.
چیزهایی مثل «مصرف‌کنندگان سیری ناپذیر»، «شهروندان سرگرم و سرگرم‌کننده»، شهروندانی که همه فکرشان «دنبال کردن رؤیاهای فردی» شان است.
و بیایید با خودمان صادق باشیم: رؤیا از کجا می آید؟! مگر رؤیای کودک یا نوجوان منشأ درونی دارهدکه ما از «مغزهای متفاوت» بگوییم و به نفع رویاهای فردی استدلال کنیم؟
مغز ما رویا نمی سازد. مغز ما فقط از بین رویاهایی که به آن پیشنهاد می شود، انتخاب می کند!
کسانی که قصد کنترل بشر را داشتند، نیازمند به طراحی ِ مدرسه بودند برای سرکوب این رویاهای متفاوت.
صد و پنجاه سال قبل، رویاهای ما از بین قصه های مادربزرگ هایمان انتخاب می شد! مادربزرگ های متفاوت، زندگی های متفاوت، قصه های متفاوت و رویاهای متفاوت...
و کسانی که قصد کنترل بشر را داشتند، نیازمند به طراحی ِ مدرسه بودند برای سرکوب این رویاهای متفاوت و حالا
آنان دیگر نیاز به مدرسه ندارند! چون کارخانه رؤیاسازی در اختیار خودشان است.
آنان دیگر نیاز به مدرسه ندارند! چون کارخانه رؤیاسازی در اختیار خودشان است!
و جالب است که این راهی که لیبرال ها با این مدل شعارهایشان دارند پیش پای کودک و نوجوان می گذارند، در نهایت باز هم «آدم های عین هم می سازد!
این راهی که لیبرال ها با این شعارهایشان دارند «آدم های عین هم می سازد! منتها این بار «آدم های عین هم ِ احمق و خودخواه»
منتها این بار «آدم های عین هم ِ احمق و خودخواه»
انتهای پیام/
از شما صاحبنظر گرامی در حوزه تعلیم و تربیت هم دعوت می کنیم، از نویسندگان، ممیزان و اعضای هیئت تحریریه پنجره تربیت باشید. برای ارسال مطالب و عضویت در هیئت تحریریه، از طریق ایمیل FarsPanjarehTarbiat@gmail.com مکاتبه فرمائید.
منبع: فارس
کلیدواژه: تفاوت های فردی یکسان سازی آموزش مدرسه ای تفاوت های بچه ها رویاهای متفاوت آدم های عین هم بی اعتباری سال قبل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۳۴۴۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بعضی استانها مدرسه اوتیسم ندارند/ نحوه استخدام معلم در مدارس اوتیسم
حجت الله الماسی با بیان اینکه مدارس خاص اوتیسم جزو گروه مدارس آموزش و پرورش استثنایی هستند گفت: گروه‌های مختلف در سازمان استثنایی شامل کم توان ذهنی، ناشنوا، نابینا، معلول جسمی حرکتی هستند که اوتیسم جز یکی از این گروه‌هاست.
وی با بیان اینکه در مدارس اوتیسم دانش‌آموزان با اختلالات طیف اوتیسم تحصیل می کنند افزود: پایه‌های تحصیلی آن ها از پیش دبستانی تا متوسطه دوم و کار و دانش ویژه است؛ الگوی آموزشی در این مدارس از پیش دبستانی تا پایان دوره ابتدایی معمولاً آموزش انفرادی که در دنیا رایج است صورت می‌گیرد و کمتر کار گروهی و فعالیت گروهی انجام می‌شود.
رئیس سازمان آموزش‌وپرورش استثنایی حداکثر تراکم کلاس در مدارس اوتیسم را پنج نفر عنوان کرد و ادامه داد: در متوسطه اول و یا به عبارتی پیش حرفهای و کار و دانش خاص با توجه به ویژگی‌های هر کدام از گروه‌های دانش آموزان با نیازهای ویژه در طیف اوتیسم، در گروه‌های کوچک آموزش‌های کلاسی ارائه می‌شود.
الماسی تفاوت این مدارس را با مدارس عادی اینگونه توضیح داد: در این مدارس سعی می‌کنیم متناسب با نیاز دانش‌آموزان طیف اوتیسم که عموما به ارتباط نداشتن و تعامل با محیط و عدم توجه دچار هستند، مناسب سازی لازم انجام شود به عنوان مثال نور در چنین مدارسی باید خاص باشد.
وی با بیان اینکه طیف اوتیسم در سه سطح خیلی شدید، شدید و خفیف تعریف می‌شود گفت: میزان آموزش‌ها با توجه به شدت معلولیت انجام می‌شود. در آموزش با نیازهای ویژه در طیف اوتیسم بیشتر تمرکز بر ارائه محتوای دیداری و تصاویر است و کمتر متن و سایر رسانه‌های دیگر اهمیت دارند.
رئیس سازمان آموزش‌وپرورش استثنایی تعداد دانش آموزان با اختلالات اوتیسم در کشور که در مدارس استثنایی تحصیل می‌کنند را حدود ۳۵۰۰ نفر عنوان کرد و افزود: حدود ۳۵۰ نفر طیف اوتیسم با شدت کم یا خفیف در مدارس عادی مشغول به تحصیل هستند.
الماسی با بیان اینکه در کشور ما ۳۵ مدرسه خاص اوتیسم وجود دارد اظهار کرد: در استان‌های مختلف گاه بیشتر از یک مدرسه وجود دارد و بعضی استانها مدرسه ندارند.
منبع: خبرگزاری ایسنا
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»